റോള് മോഡല്:
“പുകവലി ആരോഗ്യത്തിന് ഹാനികരം“
“അത് അറിയാം”
“ഓര്മ്മിപ്പിച്ചെന്നേ ഉള്ളൂ എന്റെ പെണ്ണേ”
“പക്ഷെ നിന്റെ ചുണ്ടില് ഇപ്പോല് സിഗററ്റ് ഉണ്ടല്ലോ?”
“ഞാന് ഈ ക്യാമ്പയിന്റെ റോള് മോഡല് ആണ് പൊന്നേ”
“പക്ഷേ നിന്റെ വായില് നിന്ന് പുക വരുന്നല്ലോ?”
“ങേ!”
“അതേ സിഗററ്റ് എരിയുന്നും ഉണ്ട്.”
“തീയില്ലാതെ പുകയുണ്ടാകില്ലെന്റെ പെണ്ണേ, ചുംബിച്ച് നോക്ക് എന്റെ ചുണ്ടുകള്ക്ക് സിഗാറിന്റെ മണം ഉണ്ടൊ എന്ന്”
-(സെന്സറിംഗ് ) -
“ഇല്ല, പക്ഷേ വിരലുകള്ക്ക് ഉണ്ട്”
“ങെ!”
രണ്ട്
ഭടന്:
“ബഹുമാനപ്പെട്ട രാജാവേ,
ചില സാങ്കേതിക കാരണങ്ങളാല്(ഒരു നാടകം എഴുതാന് ) കുന്തം കൊണ്ട് വരാന് മറന്നതുകൊണ്ട് ഇന്നേക്ക് ഞാന് ലീവാണ്. ‘ഹും..ആരവിടെ‘ എന്നൊന്നും വിളിച്ച് കാറണ്ട, ഒരു കുഞ്ഞും വരില്ല. എന്തെങ്കിലും അത്യാവശ്യം ഉണ്ടെങ്കില് ആ വിശറിപ്പെണ്ണുങ്ങളോട് പറഞ്ഞാല് മതി.
ആദരവോടെ
കുന്തംകുലുക്കി (shakespeare)”
Sunday, May 18, 2008
Friday, May 16, 2008
ഒരു പിമ്പ് വേശ്യയെ കൊല്ലുന്നതെന്തിന് ?
മൂടി തള്ളിത്തുറന്ന്
നുരഞ്ഞുപതഞ്ഞൊഴുകുന്ന ബിയര്
എന്നാണോ സ്ഖലനത്തിന്റെ
തിരശീലാരൂപകമാകുന്നത്
അന്നു മുതല്ക്കേ ഞാന്
രതിയെ വെറുക്കുകയാണ്.
അകത്ത്,
അടച്ചിട്ട വാതില്പ്പാളികള്ക്കപ്പുറത്ത്
ഉടല് വ്യായാമങ്ങളുടെ ഊഷ്മളതയില്
നിശ്വാസങ്ങള് പോലും വിയര്പ്പ് മുറ്റുമ്പോള്
പുറത്ത്,
ആളൊഴിഞ്ഞ ലോഡ്ജ് വരാന്തയുടെ
അരണ്ട വെളിച്ചത്തില്
ശീതീകരിക്കപ്പെട്ട ഒരു കുപ്പി ബിയര്
വാക്കുറപ്പിക്കപ്പെട്ട വേഴ്ചാസമയം
അളക്കുന്നൊരു ജലഘടികാരമാണ്.
അതിന്റെ സ്ഫടിക വിയര്പ്പാകട്ടെ
മണമേതുമില്ലാത്ത
വെറും ജലകണികകളാണ്.
കാശുവീതിക്കുമ്പോള്
അനുപാതം തെറ്റുന്നതോടെ
കച്ചവടക്കെറുവ് മൂര്ച്ഛിക്കുമ്പോഴും
“വിയര്പ്പിന്റെ വിലയാണ്”
എന്നു പറഞ്ഞാണ് അവള്
വലിയ പങ്ക് കൈപറ്റുന്നത്.
തോറ്റു കൊടുക്കാന്
ഞാനും തയ്യാറല്ല.
അതുകൊണ്ടാണല്ലോ
കാലിയായ, പാതി തകര്ന്ന
ബിയര് കുപ്പിക്കകത്ത്
അവളുടെ ചുഴിയുള്ള പൊക്കിള്
ഏകകേന്ദ്ര അന്തര്വൃത്തമാകുന്നത്.
വിയര്പ്പാണത്രെ
അവിടെ കിടന്ന് വിയര്ക്കട്ടെ
ശവം!
( ഇനി ഞാനായിട്ട് കവിത എഴുതിയില്ലെന്ന് വേണ്ടാ. എന്നെ അങ്ങ് വിമര്ശിച്ച് മരി.)
നുരഞ്ഞുപതഞ്ഞൊഴുകുന്ന ബിയര്
എന്നാണോ സ്ഖലനത്തിന്റെ
തിരശീലാരൂപകമാകുന്നത്
അന്നു മുതല്ക്കേ ഞാന്
രതിയെ വെറുക്കുകയാണ്.
അകത്ത്,
അടച്ചിട്ട വാതില്പ്പാളികള്ക്കപ്പുറത്ത്
ഉടല് വ്യായാമങ്ങളുടെ ഊഷ്മളതയില്
നിശ്വാസങ്ങള് പോലും വിയര്പ്പ് മുറ്റുമ്പോള്
പുറത്ത്,
ആളൊഴിഞ്ഞ ലോഡ്ജ് വരാന്തയുടെ
അരണ്ട വെളിച്ചത്തില്
ശീതീകരിക്കപ്പെട്ട ഒരു കുപ്പി ബിയര്
വാക്കുറപ്പിക്കപ്പെട്ട വേഴ്ചാസമയം
അളക്കുന്നൊരു ജലഘടികാരമാണ്.
അതിന്റെ സ്ഫടിക വിയര്പ്പാകട്ടെ
മണമേതുമില്ലാത്ത
വെറും ജലകണികകളാണ്.
കാശുവീതിക്കുമ്പോള്
അനുപാതം തെറ്റുന്നതോടെ
കച്ചവടക്കെറുവ് മൂര്ച്ഛിക്കുമ്പോഴും
“വിയര്പ്പിന്റെ വിലയാണ്”
എന്നു പറഞ്ഞാണ് അവള്
വലിയ പങ്ക് കൈപറ്റുന്നത്.
തോറ്റു കൊടുക്കാന്
ഞാനും തയ്യാറല്ല.
അതുകൊണ്ടാണല്ലോ
കാലിയായ, പാതി തകര്ന്ന
ബിയര് കുപ്പിക്കകത്ത്
അവളുടെ ചുഴിയുള്ള പൊക്കിള്
ഏകകേന്ദ്ര അന്തര്വൃത്തമാകുന്നത്.
വിയര്പ്പാണത്രെ
അവിടെ കിടന്ന് വിയര്ക്കട്ടെ
ശവം!
( ഇനി ഞാനായിട്ട് കവിത എഴുതിയില്ലെന്ന് വേണ്ടാ. എന്നെ അങ്ങ് വിമര്ശിച്ച് മരി.)
Subscribe to:
Posts (Atom)